راه ِ اندوه

گفتم:خداوندا، مرا به راهی بیرون بر، که من و تو باشیم؛ خلق را در آن راه نباشد! راه ِ اندوه در پیش ِ من نهاد!

راه ِ اندوه

گفتم:خداوندا، مرا به راهی بیرون بر، که من و تو باشیم؛ خلق را در آن راه نباشد! راه ِ اندوه در پیش ِ من نهاد!

بانو!

             این من را دیوانه کرد ...  

                     بانو! منتظرم ، سیب ِ لعنتی را بچین…  

                     از این زندان می رویم ، با هم   

.

نظرات 1 + ارسال نظر
مینا سه‌شنبه 11 خرداد‌ماه سال 1389 ساعت 21:12 http://khabgard-mimanam.blogfa.com

سلام نگار عزیز...
فوق العاده بود.
از اینکه دعوتم کردی ممنونم.لذت بردم از خوندن نوشته هات!
بیشتر باش

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد